این چه وضعشه دیگه

هر انسانی با یک مدل ابراز احساسات راحت است. کسی ممکن است دست خوبی در نقاشی داشته باشد، کسی ممکن است مثل سایه با کلمات به قدری رفیق باشد که تعداد پست هایش به رقم سال شمسی رسیده باشد (بسی خوش به حالش :,) کسی با توییت های رگباری و استوری های لحظه ای، یا کسی مثل من که هیچ وقت هیچ چیز را بر دیدار حضوری و گفت و گوی رودررو ترجیح ندهد. اما از بخت ما انسان های زنده در دوران کرونا باید از این موهبت محروم باشیم.