دو تا صفر

این همه من زحمت بکشم تو را از خودآگاه خودم بیرون کنم ناگهان ناخودآگاه کم شعورم تو را در رویاهایم به من نشان می دهد. در این بحبوحه امتحانات واقعا اگر حست برگردد می شود قوز بالا قوز. از همان دری که تشریف آورده اید تشریفتان را ببرید لطفا. من با این حال نزارم و تمام حجم استرس هایی که علی الخصوص در این مدت کشیده ام نمی توانم تو را هم به آن ها اضافه کنم. اگر برگردی می شوم تجسم غم و اینجا شاعر در وصف من می فرماید: چگونه این همه غم را به هر طرف بکشانم؟

*مطمئنم فردا که این پست را بخوانم از حجم اغراق آن شگفت زده می شوم اما بدان که علت آن فقط ساعت 00 است. همین.