همه چیز در ید او

شاید فلسفه نماز های روزانه برایم روشن نباشد. شاید در موردش تحقیق نکرده باشم. شاید نتوانم کسی را قانع کنم که آن را به جا بیاورد اما روح آکوآ به آن آمیخته شده است. این که هنگام اذان باید خود را از دریای دغدغه ها بیرون بکشم و بروم و کمی با خدا بنشینیم به من یاد می دهد این دنیا با تمام عظمتش یک صاحب دارد و او مرا فرا می خواند تا با او خلوت کنم. به من می گوید تمام کار ها در ید اوست و اوست که اگر بخواهد و بگوید کن، فیکون.

پس با تمام وجود از کارهایم دست می شویم و هنگام اذان به سمت تو می شتابم تا مرا در آغوش بگیری و باری دیگر در گوشم آهسته بگویی: آرام باش. همه چیز دست من است.