ترسناک ترسناک

خواه ناخواه همه ما ترکیبی هستیم از پدر و مادرمان. همان تخمک و اسپرمی هستیم که شدیم نطفه و الان داریم توی بلاگ چرخ می زنیم. پس هیچ جای تعجبی ندارد که اخلاقیاتشان را هم به ارث ببریم. وقتی خیلی عادی صبح از خواب بیدار می شویم، صبحانه مان را می خوریم و بعد به سراغ کارهایمان می رویم ناگهان متوجه یک استرس موهومی در دلمان می شویم که اصلا مشخص نیست ریشه در چه دارد. همین جا یاد مادرمان می افتیم که بله این همان استرس هایی بود که مادرمان از آن صبحت می کرد و ما هم در عالم کودکی و بی خبری از دنیای واقعی سر سوزنی درکی از آن نداشتیم. یا وقتی پای بحث و گفت و گو به میان می آید، خودمان را مرغ یه پایی می یابیم که هیچ جوره حاضر نیست کوتاه بیاید و بعد فلش بک می خورد به همان مرغ یه پای پدرمان. 

آن لحظه هایی که پدر و مادرمان را در خود می یابیم ترسناک ترسناک است.