مدتیه که دارم خودم رو سرگرم میکنم به راه های مختلف.
سعی میکنم از وضعیتی که درش هستم بیرون بیام و فور گاد سیک یه دقیقه بهش فکر نکنم.
اما وقتی اشتهایی ندارم، دل پیچه دارم، میل سخنم نیست، مثل قبل قهقهه نمیزنم، چیزی درون دلم فرو میریزه.
همه این ها یادم میندازه که دوباره توش غرق بشم.
من وقتی شعر های سهراب رو میخونم از خود بی خود می شوم.
سوء تفاهمی بین زمان و زندگی وجود دارد.
زمان تقسیم می شود به گذشته و آینده. گذشته که تمام شده و آینده ای که هنوز برای هیچ کس اتفاق نیفتاده و چیزی نیست جز توهم.
اما زندگی. زندگی همین اکنون و حال است.
از دوستانی که انسانی خوندن یه سوال دارم
شوپنهاور که بود و چه کرد؟
اسمش تو کدوم کتابمون اومده بود؟
استاد میگه هر کی میخواد وبکم اش رو روشن کنه.
یارو بیرونه داره قهوه میخوره وبکمشو باز که میکنه هیچی هیم راه میره.
خب وقتی میخوای قهوه بحوری و انقد راهم بری چرا وبکمتو باز میکنی حواس ما پرت شه.
عاااح گفتن از هرچی بدت بیاد سرت میاد.
متاسفانه چند پست آخرمان بوی تعفن چسناله عاشقانه میدهد.
من برم تا بیشتر از این بو نیاد.
بای :)
میخوام یه آگهی بدم یه دیوونه ای مثل ابوطالب پیدا کنم
بریم سر خونه زندگیمون.
اه باز ولنتاین شد
من از این روز متنفرم.
واقن نمیتونم فاز یه سریا رو درک کنم.
اصن انگار یه سری آدم وجود دارن که برای همیشه واسه آدم علامت سوال میمونن.
انگار توی دو تا دنیای مختلف زندگی میکنیم.
مثل ثمین و سبا
مثل من و آقای یکی از دوستامون :/
گذاشتم مدتی از فوت علی انصاریان بگذره و بعد این رو بنویسم.
من نه فوتبالی بودم نه یه دونه از فیلم یا سریال هاش رو دیده بودم.
ولی اون فصل شام ایرانی رو دیدم.
اون موقع که قسمت علی انصاریان رو میدیدم واقن برام دوران خیلی خیلی سختی بود و فقط شوخی های علی انصاریان و بقیه افراد اون تیم بود که باعث میشد من از مشکلاتم دور بشم و از ته دلم بخندم و مشکلمو فراموش کنم.
همیشه آدمایی مثل علی انصاریان رو از ته قلبم دوست داشتم و خودم هم مثل اینجور آدما همیشه سعی کردم همه جا بخندم و سعی کنم به خودم و اطرافیانم خوش بگذره.
اما حالا امشب که همرفیق رو دیدم فهمیدم که مرگ چقدر میتونه به آدم نزدیک باشه و حتی بی رحم نسبت به خنده های تو.
بار ها دیده بودم که آدما نون دلشون رو میخورن و با رفتن علی انصاریان این برام ثابت شد.
اینطوری که علی انقد دل بزرگی داشت که به تک تک آرزوهاش رسید و حتی رفتنش هم تو ذهن ها موندگار شد.
روحش شاد و یادش گرامی.